Muzyka turystycznym magnesem Opola

Opole i cały region od kilkunastu lat przebojem podbijają rynki turystyczne. Nie ma się co dziwić. To najmniejsze województwo w Polsce wręcz zaskakuje unikalną przyrodą i bogatą wielokulturową historią. Sztandarowa atrakcja opolskiego to szlak zamków i pałaców. Z kolei samo Opole to jedno z najstarszych polskich miast, z historią sięgającą połowy IX wieku.

Jednak dla niemal wszystkich współczesnych Polaków to przede wszystkim “stolica polskiej piosenki”. Mało kto wie, że po raz pierwszy użył tego sformułowania w 1963 roku Jerzy Waldorff i tak już zostało.

Na przełomie lat 50. i 60. panowała tu siermiężna gomułkowska rzeczywistość ziem odzyskanych a w pobliskim Brzegu stacjonowały wojska radzieckie. Było szaro, nudno i smętnie.

Pomysł, który zmienił Opole

I nagle dwaj dziennikarze programu III Polskiego Radia (tak, tak – właśnie tej demolowanej Trójki) Jerzy Grygolunas i Mateusz Święcicki wpadli na pomysł, który to wszystko zmienił. Pomysł początkowo wydawał się nierealny, ale zdarzył się cud i idea Festiwalu Polskiej Piosenki nieoczekiwanie zyskała poparcie Karola Musioła – przewodniczącego Rady Miejskiej i sekretarza PZPR w Opolu. Oficjalnie władze uzasadniły to propagandową potrzebą podkreślenia polskości ziem odzyskanych i tym sposobem Karol “Papa” Musioł przeszedł do historii jako inicjator organizacji Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki.

Od początku lat 60. ślimaczyła się budowa opolskiego amfiteatru; nowy pomysł spowodował gwałtowne przyspieszenie prac i nowy obiekt oddano w dniu rozpoczęcia pierwszego festiwalu – 19 czerwca 1963 roku. Pierwszą laureatką została zmarła niedawno Ewa Demarczyk z brawurowo wykonaną Karuzelą z Madonnami.

Deszczowe początki gustu muzycznego

I tak zainaugurowano 57-letnią historię kultowych imprez, które ukształtowały gusta muzyczne kilku pokoleń Polaków. Początkowo amfiteatr nie miał zadaszenia i tak się pechowo składało, że deszcz stał się niemal tradycją pierwszych festiwali. Nie przeszkadzało to jednak ani publiczności, ani artystom.

W roku 2011 amfiteatr został gruntownie wyremontowany i przebudowany, jest całkowicie zadaszony i liczy 3653 miejsca siedzące. Obecnie działa tu Narodowe Centrum Polskiej Piosenki i interaktywne Muzeum Polskiej Piosenki.

Muzyczną atmosferę wyczuwa się w całym Opolu – od 2004 roku między ratuszem a kamieniczkami po wschodniej stronie Rynku powstaje Aleja Gwiazd Polskiej Piosenki. Tych gwiazd jest ok. 40: początek dały symbole Czesława Niemena i Ewy Demarczyk.

Do muzycznej tradycji Opola postanowiły nawiązać również władze Uniwersytetu Opolskiego. Na Wzgórzu Uniwersyteckim “od zawsze” znajdowały się jakieś posągi, figury i rzeźby postaci, najczęściej związanych z historią regionu. We wschodniej części wzgórza obecnie znajduje się Skwer Artystów, gdzie usytuowano rzeźby polskich artystów, których twórczość związana była z Opolem oraz Krajowym Festiwalem Piosenki Polskiej: Agnieszki Osieckiej, Czesława Niemena, Jerzego Grotowskiego, Jerzego Wasowskiego i Jeremiego Przybory, Marka Grechuty oraz Wojciecha Młynarskiego.

Nieco z boku, przy moście Zamkowym stoi również pomnik “Papy Musioła” – sprawcy tego muzycznego romansu Opola.

Całość układa się w fascynującą muzyczną trasę turystyczną, która przyciąga coraz więcej turystów, na razie krajowych. Jest szansa, że stopniowo Opole znajdzie się również na szlaku europejskich “city breaks”, czego należy serdecznie życzyć gospodarzom miasta.