W Poznaniu skończył się remont Starego Rynku

Po trzech latach zakończył się remont Starego Rynku w Poznaniu Fot. Adam Ciereszko
Po trzech latach zakończył się remont Starego Rynku w Poznaniu. /fot. Adam Ciereszko

W pierwszy weekend marca 2024 roku po raz pierwszy od 27 lat można było zwiedzić gotyckie piwnice poznańskiego ratusza. I dojść do nich po wyremontowanej płycie Starego Rynku.

Stary Rynek w Poznaniu to jeden z największych rynków w Polsce. Ma wymiary 141 x 141 m. To blisko 2 ha powierzchni, czyli obszar który by zajęły trzy pełnowymiarowe boiska piłkarskie. Ostatnio większy remont Stary Rynek przeszedł ponad 70. lat temu, po zakończeniu II wojny światowej. Trudno zatem się dziwić, że nadszedł czas, by dostosować jego oblicze do współczesnych potrzeb, jednocześnie zachowując historyczny charakter miejsca.

Rynek bardziej dostępny

Rynek stał się bardziej dostępny dla osób mających szczególne potrzeby związane z przemieszczaniem, poruszających się na wózkach, a także dla rodzin z małymi dziećmi oraz rowerzystów. Pojawiła się także zieleń i nowa mała architektura. To zmiany widoczne gołym okiem, bo warto dodać, że wymieniona została również cała infrastruktura pod powierzchnią. Choć ostatnie prace wykończeniowe potrwają do końca marca, to już teraz mieszkańcy i turyści mogą się cieszyć tą przestrzenią.

Podziemne opowieści

Największą ozdobą rynku jest renesansowy ratusz z połowy XV wieku. To na ratuszowej wieży znajduje się zegar i słynne poznańskie koziołki. Jego wnętrza są siedzibą Muzeum Poznania, oddziału Muzeum Narodowego. Jeszcze starsze są podziemia. Gotyckie piwnice były niedostępne od 27 lat. Teraz przywrócona została w nich wystawa przybliżająca historię początków miasta Poznania od czasów powstania grodu w X wieku, do połowy XVI wieku, czyli momentu, w którym ratusz został rozbudowany przez architekta z Lugano Jana Baptystę Quadro i zyskał formę renesansową.
Ekspozycja jest opowieścią o średniowiecznym Poznaniu – jego architekturze, życiu codziennym mieszkańców od czasów Mieszka I, herbie Poznania, patronach miasta (św. Piotrze i Pawle) a także o przestępstwach, karaniu, sądach, torturach i kacie. Narratorami tej opowieści są muzealne artefakty i sama architektura budynku. Drugim wątkiem narracji ekspozycji muzealnej jest historia samego Ratusza i zachodzących w nim zmian architektonicznych oraz funkcjonalnych. Dodatkową atrakcję stanowi magazyn studyjny, mieszczący obiekty z kolekcji muzeum z późniejszej historii miasta i jego mieszkańców.