Jeden z dworów litewskich – Aristavėlė/fot. archiwum Stowarzyszenia Litewskich Zamków i Dworów
Dwory na Litwie to liderzy zrównoważonego rozwoju, skupiający również lokalne społeczności. Wskrzeszone na nowo kompleksy litewskich dworów uczą nas, jak żyć w zgodzie z naturą – powiedział Gintaras Karosas, prezes Stowarzyszenia Litewskich Zamków i Dworów.
Jako przykład dobrej praktyki oraz świadomości i solidarności można podać dwór w Zypliai (lit. Zyplių dvaras), który został odbudowany z inicjatywy i staraniem społeczności z miasta Lukšiai, którego to odnowienie zainspirowało do odrodzenia całego miasta. Pierwszą konserwację pałacu przeprowadzili sami mieszkańcy gminy Lukšiai. Przede wszystkim zaaranżowano dworskie stajnie – obecną galerię sztuki. Mieszkańcy gminy we własnym zakresie – szczotkami dokładnie wyczyścili cegły, belki i beton. Później otwarto tu wystawę prac artystów, w której znajduje się ponad 1000 eksponatów.
We wskrzeszonym do życia dworze znajdują się też wszystkie zachowane elementy ozdobne, jak autentyczne kafle, pałacowe schody, płytki podłogowe w korytarzach, drzwi, okiennice, piece kaflowe, meble, książki i inne.
Gintaras Karosas, prezes Stowarzyszenia Litewskich Zamków i Dworów, powiedział: „Najlepszym przykładem zrównoważonej architektury i projektowania są zespoły dworskie budowane w celu dostosowania do warunków naturalnych. Dwory powstawały z myślą o stworzeniu wygodnej rezydencji do wypoczynku i socjalizacji oraz jako dziedzictwo architektoniczne, a także kulturowe dla przyszłych pokoleń. Zrównoważony rozwój odnosi się także do funkcjonalności. Na system dworski składała się nie tylko rezydencja i obiekty rekreacyjno–rozrywkowe, ale także produkcyjne i użytkowe. Wszystko to było zintegrowane ze środowiskiem naturalnym.”
Park dworski Trakų Vokės jest doskonałym przykładem „zrównoważonego środowiska”, w którym funkcjonuje nowy standard zachowania i pielęgnacji zieleni – nie tylko sadzi się nowe drzewa, ale także dba o stare, które trzeba często podpierać i wzmacniać, co tworzy autentyczną aurę tego miejsca oraz wpisuje się w jego historię.
Przypomina to gospodarkę o obiegu zamkniętym, która jest prawdopodobnie głównym mottem minimalizacji emisji – zachęca się do produkcji, przetwarzania i jak najlepszego wykorzystania produktów. Istnieje potrzeba projektowania rzeczy, które są trwałe, estetyczne, atrakcyjne, jak również funkcjonalne.
Dach odrestaurowanego dworu Aristavėlė (lit. Aristavėlės dvaras) pokryty jest gontem. Okna i drzwi dworku wykonane są z litego drewna według zachowanych detali oraz dostosowane do rysunków planów z poprzednich projektów. Stare okna i drzwi, które nadal nadają się do użytku, zostały odnowione. Piękne schody prowadzą na drugie piętro, które po raz pierwszy użyto dopiero w XIX wieku – wcześniej była to pusta przestrzeń, która służyła jako szczelina powietrzna dla stabilności temperatury i budynku.
Dwór w Burbiškės (lit. Burbiškio dvaras), w który tchnięto obecnie nowe życie, został odrestaurowany według projektu z 1853 roku. Odnowiono autentyczne malowidła na suficie i ścianach, odrestaurowano oryginalne jesionowe drzwi i cenne, zdobione kominki. Zachowano autentyczny wystrój wnętrz z XIX wieku – piece pokryte są białymi i przeszklonymi panelami, których odpowiedniki znajdują się w litewskiej rezydencji prezydenckiej, na placu Daukantas.
Odrestaurowany dwór
Gintaras Karosaż dodał: „Odnawialne źródła energii, ich wydajne wydobycie i wykorzystanie są coraz ważniejszym tematem we współczesnym świecie. Wraz z rosnącym „głodem” energetycznym poszukuje się coraz to nowych sposobów pozyskiwania energii elektrycznej przyjaznej dla środowiska i ludzi. Historycznym przykładem naturalnego źródła energii jest młyn – muzeum dworu w Liubavas (lit. Liubavo dvaras), gdzie oryginalna turbina wodna produkuje ekologiczną „zieloną” energię elektryczną do celów edukacyjnych.
Środowisko dworskie jest najlepszym przykładem życia zgodnego z rytmem przyrody. Dążenie do zrównoważonego życia można odkryć, poznając przeszłość i obecną sytuację dworów. Są to środowisko, atmosfera i krajobrazy, które otaczają niepowtarzalne zespoły powołanych na nowo do życia dworów. W otoczeniu niesamowitych stylów architektonicznych, parków, zbiorników wodnych, wiatraków czy młynów, można dostrzec, że aby żyć w zgodzie z naturą, nie trzeba zanieczyszczać planety często bezwartościowymi nowymi, produktami .”
