Szwedzkie święto światła.

Cecilia Larsson/visitsweden

13 grudnia, w najkrótszym dniu w roku, Skania oddaje cześć Św. Łucji, Królowej Światła. Zwyczaj obchodzenia dnia Świętej Łucji sięga początków chrześcijaństwa w Skandynawii, kiedy to król Kanut ogłosił, iż Święta Bożego Narodzenia będą trwały od 13 grudnia – dnia Świętej Łucji, do 13 stycznia, zwanego dniem Świętego Kanuta.

Tak naprawdę nie wiadomo dlaczego Łucja, święta żyjąca w czwartym wieku na Sycylii stała się tak popularna w Szwecji. Dla pierwszych skandynawskich chrześcijan była ona świętą zwiastującą nadejście słonecznych dni, również przez swe imię oznaczające Światło (łacińskie lux). Pochód prowadzony przez piękną dziewczynę, odzianą w białą szatę, z głową ozdobioną czterema płonącymi świecami, zwiastuje nadejście czasu radosnego, świątecznego oczekiwania. Wedle średniowiecznego podania Św. Łucja służyła chrześcijanom ukrywającym się w katakumbach, dostarczając im posiłków. Drogę w ciemnościach oświetlała sobie wiankiem z wplecionymi weń świecami. Współczesna święta Łucja nawiązuje swoim wyglądem do swej protoplastki.

13 grudnia, w najkrótszy dzień w roku, pojawia się na ulicach Malmo, Lund, Ystad i wielu innych miast Skanii, Królowa Światła, odziana w białą szatę, z głową ozdobioną czterema płonącymi świecami, zwiastuje nadejście czasu radosnego, świątecznego oczekiwania. Towarzyszą jej druhny, również wyłonione w konkursie. Dziewczęta kroczą ze złożonymi, jak do adoracji dłońmi, niektóre niosą zapalone świece śpiewając tradycyjną piosenkę o Św. Łucji. Na placach, w kościołach można posłuchać chórów, rozgrzać się winem, pobawić przy granej na żywo muzyce.